جمله حسین پناهی درباره آینده :

بی تو نه بوی خاک نجاتم داد، نه شمارش ستاره ها تسکینم، چرا صدایم کردی، چرا؟

آدم زنده به محبت نیاز دارد و مرده به فاتحه ولی ما جماعت برعکسیم، برای مرده گل می‌بریم...

گاهی هیچکس را نداشته باشی بهتر است، باور کن بعضی ها تنهاترت می‌کنند...

لعنت به چشم ها که نوشداروی اشک را در لحظه از دل دریغ می‌کنند...

بر تلی از خاکستر پا بر تیغ می‌کشم و به فریب هر صدای دور دستمال سرخ دلم را...

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده‌اند چون من که آفریده‌ام از عشق، جهانی برای تو...