جمله احمد شاملو درباره آرامش :

آیدای خوشگلم، آنقدر خوشگل که خودم را از تماشای هر چیز زیبایی بی‌نیاز می‌بینم!

با این همه، ای قلب در به در از یاد مبر که ما، من و تو عشق را...

من در بی حوصلگی‌ هایم با تو زندگی ها کردم...

باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد، که مادران سیاه پوش هنوز از سجاده ها سر بر...

سالی نوروز بی خبر می‌آید دروازه های بسته به ناگاه فراز خواهد شد دستان اشتیاق از دریچه ها...

بگذار کسی نداند که چگونه من به جای نوازش شدن، بوسیده شدن، گزیده‌ شده‌ام!