جمله عاشقانه سهراب سپهری :

من قطاری دیدم که سیاست می‌برد، و چه خالی می‌رفت...

در رگ‌هایش این من بودم که می‌دویدم...

بهار نزدیک می‌شود، بوی گل های اقاقیا در راه است، خودت را برای دشت ها آماده کن، کاش...

و عشق صدای فاصله‌هاست، صدای فاصله‌هایی که غرق ابهام‌اند...

چشمم نخورد آب از این عمر پر شکست، این خانه را تمامی پی، روی آب بود...

پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده...