الکساندر دوما / کد 7226
همه برای یکی و یکی برای همه...
همه برای یکی و یکی برای همه...
هر قدر انسان شریف تر ، نجیب تر و حساس تر باشد از جنایت دیگران بیشتر رنج میبرد.
خوشبختی مثل آن قصرهایی در داستان های پریان است که توسط اژدها محافظت میشود
باید مبارزه کنیم تا بتوانیم آن را فتح کنیم.
تمام خرد انسان در دو کلمه خلاصه شده است ، صبر و امید.
تنها کسی که اوج نا امیدی را حس کرده باشد
توانایی احساس کردن اوج شادی را دارد.
گرفتار کردن قلبی
که هیچ تجربه ای در عشق ندارد
مانند وارد شدن به شهری
بدون استحکامات و بدون دفاع است...
لازم است آرزوی مرگ کرده باشیم تا بدانیم که زندگی کردن چقدر خوب است.
چگونه است که بچه های کوچک آنقدر باهوش
و بزرگسالان آنقدر احمق هستند، حتما تحصیلات باعث آن است.
بهترین صورت انتقام فراموش کردن است.