غلام حسین ساعدی / کد 13880
هرکس باید روی پای خودش بایستد و فقط به خاطر خودش زندگی کند
هرکس به کس دیگر هر که میخواهد باشد تکیه کند، آخر زمین خواهد خورد...
ساعدی نمایشنامه نیز مینوشت و با بهرام بیضایی و اکبر رادی از نمایشنامهنویسان زبان فارسی بهشمار میرود. براساس مجموعه هشت داستان عزاداران بَیَل فیلم گاو ساخته شد.
ساعدی گرایش سیاسی به سازمان چریکهای فدایی خلق داشت. او از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران به آن پیوست، ابتدا به عنوان نماینده نویسندگان به عنوان اعتراض به سانسور با نخستوزیر «هویدا» مذاکره و به «آقای آموزگار» نامه نوشتند که اصلاح شود ولی به نتیجه نرسیدند و سپس کانون نویسندگان را تشکیل دادند. در سال ۱۳۵۶ شب شعر را تشکیل دادند که سیمین دانشور و شمس آل احمد و خیلی از نویسندگان و شاعران در آن شرکت میکردند که «کتاب ده شب» مربوط به آن شبهاست. وی پس از انقلاب ۱۳۵۷ از راهِ پاکستان به فرانسه گریخت.
ساعدی سال ۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.
هرکس باید روی پای خودش بایستد و فقط به خاطر خودش زندگی کند
هرکس به کس دیگر هر که میخواهد باشد تکیه کند، آخر زمین خواهد خورد...
باور کن اگر بمیرم، استخوان هایم، خاکسترم، جسدم، کفنم، تو را دوست خواهند داشت...
آدم نمیتواند تحمل کند ، بالاخره باید داشت
انسانی را باید داشت که غم انسان را دریابد.
اگر مرا خفه کردند ، نعرهی من را نمیتوانند خفه کنند
یادت باشد که بعد از مرگ هم فریاد خواهم کشید و هنوز هم فریادم به گوش میرسد...
بهترین صورت انتقام فراموش کردن است.