غسان کنفانی / نویسنده
باید در خودت، یک گوشه ای از وجودت، آدمی ساخته باشی که در روز های سخت نیازی به پناه بردن به هیچ کجا و هیچ کس نداشته باشی...
باید در خودت، یک گوشه ای از وجودت، آدمی ساخته باشی که در روز های سخت نیازی به پناه بردن به هیچ کجا و هیچ کس نداشته باشی...
زندگی نامه انسان عبارت است از : مدهوش از امید ها و آرزو ها، پایکوبان به آغوش مرگ پناه بردن...
در وجود انسان ها همیشه آرامشی است که هنگام درماندگی به سوی او پناه میبرند، یک پناهگاه خلوت در مرز گریستن...
هر گاه زنی به تو پناه آورد، برای او بمیر
زیرا یک زن هرگز به مردی پناه نمیبرد
مگر آن که نزد او بزرگ ترین مردان باشد...
رو به سوی آن بخشی از وجودم کردم که هیچکس را دوست نداشت و در همان جا پناه گرفتم...
درونِ تو پناهگاهی است که هر لحظه می توانی به آن پناه بیاوری و خودت باشی.
بهترین صورت انتقام فراموش کردن است.