فریدریش هایک / کد 12526
ذهن نمیتواند پیشرفت خود را پیش بینی کند.
او به خاطر دفاع از لیبرالیسم کلاسیک و بازار آزاد و مخالفت با سوسیالیسم شناخته میشود.
وی به عنوان یکی از بزرگترین اقتصاددانان و فیلسوفان سیاسی سدهٔ بیستم شناخته میشود که در سال ۱۹۷۴ موفق به دریافت جایزهٔ نوبل اقتصاد شد.
هایک یکی از مهمترین نمایندگان موج نو لیبرالیسم پس از جنگ جهانی دوم بهشمار میرود. او در دههٔ ۱۹۳۰ یکی از رهبران اقتصاد مکتب اتریش بود.
هایک در اتریش بهدنیا آمد. وی از طرف مادر با لودویگ ویتگنشتاین نسبت داشت. تحصیلات دانشگاهی خود را در حقوق و علوم سیاسی در اتریش به پایان رساند. در سال ۱۹۳۱ برای ارائه یک سری سخنرانی در مدرسه اقتصادی لندن دعوت شد؛ همین مسئله، زمینه ملاقات و آشنایی وی با کینز و نظریات وی دربارهٔ سیاست پولی و تورّم را موجب شد. این آشنایی، نزاع علمی این دو اقتصاددان پیرامون پول، تورّم و نقش سیاستهای دولت در اقتصاد را موجب گشت. اگرچه او تا سال ۱۹۵۰ در مدرسه اقتصاد لندن (LSE) باقیماند، اما بهطور مداوم در دانشگاههای آمریکا حضور داشت. او در خلال سالهای ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۷ استاد اقتصاد سیاسی در دانشگاه فرایبورگ بود و در زمان بازنشستگیاش بهعنوان استاد افتخاری در دانشگاه سالزبورگ مشغول به فعالیت بود.
در ۱۹۵۰، مدرسه اقتصاد لندن را بهقصد دانشگاه شیکاگو ترک گفت. وی پس از بازنشستگی مجدداً به اروپا بازگشت.
با اعطای جایزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۷۴ به هایک، توجه به مکتب اتریش به یک باره و به شکلی غیرمنتظره دوباره از سر گرفته شد. هر چند این اولین باری نبود که به اصطلاح، تجدید حیات اتریشی رخ میداد و کنفرانس ساوت رویالتون در اوائل همان سال بر پا شده بود، کشف دوباره هایک توسط اقتصاددانان، به هر حال رویدادی تأثیرگذار در تولد دوباره این مکتب بود. نوشتههای هایک به نسلهای جدید درس داده میشد و خود او نیز در کنفرانسهای اولیه مؤسسه مطالعات انسانی در میانه دهه ۱۹۷۰ حضور پیدا میکرد. هایک تا ۸۹ سالگی به نوشتن ادامه داد و غرور کشنده را در ۱۹۸۸ به پایان رساند.
او پس از ترک شیکاگو در ۱۹۶۱ به فرایبورگ آلمان رفت و در ۱۹۹۲ در همین شهر درگذشت.
ذهن نمیتواند پیشرفت خود را پیش بینی کند.
ما هیچ موقع عاقل تر نخواهیم شد ، مگر زمانی که بفهمیم بسیاری از کارهایمان احمقانه بوده است!
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…