جمله درباره فریاد

دو چیز انسانیت را در وجود انسان ها از بین می‌برد
فریاد وقتی باید سکوت کرد، سکوت وقتی باید فریاد زد.

در نگاه‌ات همه‌ی مهربانی‌هاست، قاصدی که زندگی را خبر می‌دهد و در سکوت‌ات همه‌‌ی صداها، فریادی که بودن را تجربه می‌کند...

هیچ چیز راحتم نمی‌کند نه دریا، نه آفتاب، نه درخت ها، نه آدم ها، نه فیلم ها، نه لباس هایی که تازه خریده‌ام
نمیدانم چه کار کنم بروم و سرم را به درخت...

اگر مرا خفه کردند ، نعره‌ی من را نمی‌توانند خفه کنند
یادت باشد که بعد از مرگ هم فریاد خواهم کشید و هنوز هم فریادم به گوش می‌رسد...

من هوارم را سر خواهم داد ، چاره درد مرا باید این داد کند
از شما خفته‌ی چند ، چه کسی می‌آید با من فریاد کند!

دو چیز انسانیت را در وجود انسان ها از بین می‌برد :
فریاد وقتی باید سکوت کرد ، سکوت وقتی که باید فریاد زد.

تو سکوت می‌کنی و فریادم را نمی‌شنوی
یک روز من سکوت خواهم کرد و تو آن روز برای اولین بار مفهوم دیر شدن را خواهی فهمید!

هیچ وقت برای فهمیده شدن فریاد نزنید
آن که شما را بفهمد ، صدای سکوتتان را بهتر می‌شنود...

همه چیزهایی که فرد فراموش کرده در رویا های او فریاد می‌زند و کمک می‌خواهد.

یک دروغ را فریاد بزنید!
مردم آن را باور خواهند کرد...