جمله آموزنده عباس معروفی :
آدم ها مثل درخت ها بودند، یک برف سنگین همیشه بر شانههای آدم وجود داشت و سنگینیاش تا بهار دیگر حس میشد!
آدم ها مثل درخت ها بودند، یک برف سنگین همیشه بر شانههای آدم وجود داشت و سنگینیاش تا بهار دیگر حس میشد!
فرسوده مانده در صف دلگیر روزها، گویی برای مردن نوبت گرفتهایم…