جمله فروغ فرخزاد درباره زمان :

من از تو جدا می‌شوم اما همیشه با خودم می‌برم تو را، هیچ چیز نمی‌تواند آن چه را...

اگر هشتاد ساله‌ هم بشوم باز مثل جوان‌ها دوستت دارم، اگر هزار سال دیگر هم به دنیا بیایم...

اما تو هیچ بودی و دیدم هنوز هم در سینه، هیچ نیست به جز آرزوی تو...

خلوتی می‌خواهم و آغوش تو...

از زور تنهایی دارم مثل سگ کار می‌کنم و فراموش می‌کنم که شما رفته‌اید و برنمی‌گردید!

صدایت را که می‌شنوم، خورشید در دلم طلوع می‌کند...