جمله آموزنده گوستاو فلوبر :

چگونه از این همه رنج نمردم، عجیب است!

باید خندید و گریست، عشق ورزید و کار کرد، لذت برد و رنج کشید، انسان همین است...

احمقانه‌ است که بخواهی همیشه رنج بکشی، به سفر برو، استراحت کن، تسلیم بدترین فضائل است، هر چند...

امیدی داشت، که نمی‌دانست به چیست...

می‌خواهم چیزی بسیار پر مدعا برایت بگویم: هیچکس مرا نمی‌فهمد...

شما من را فراموش می‌کنید، مثل ابری که گذشته‌ام...